Artikelen

Ine woont in een naturistisch studentenhuis: ‘ ‘Het is echt geen Sodom en Gomorra.’ 

De populariteit van het naakt recreëren loopt al jaren achteruit en de naturist vergrijst. Volgens Ine (25, net afgestudeerd in sustainable development) valt dat overigens reuze mee. Zij woont zelf in een naturistisch studentenhuis.

‘Als mensen komen hospiteren, mogen ze hun kleren aanhouden’

‘Met mijn ouders ging ik altijd naar Zuid Frankrijk, net als duizenden andere Nederlanders. Alleen gingen wij naar een naturistencamping, al vanaf dat ik een klein meisje was vond ik dat heerlijk! Natuurlijk, er zijn wel wat momenten geweest in mijn puberteit dat ik me even niet zo comfortabel voelde ik mijn lijf. Bijvoorbeeld toen ik ongesteld werd. Daar moet je dan wat mee, maar onder jongeren op naturistencampings is er juist veel onderling begrip voor dat soort dingen. Daardoor heb ik nooit het gevoel gehad dat ik echt met naturisme wilde kappen.

 

Zelfs toen ik een jaar of vijftien, zestien werd en ik wat meer interesse in jongens kreeg voelde het niet ongemakkelijk. Althans niet meer dan wanneer je een knappe jongen in een zwembroek ziet. Je kunt niet constant sexuele  spanning hebben, zo werkt de menselijke geest  niet. Je bent op zo’n camping gewoon lekker aan het zwemmen en je boekje aan het lezen. En ja, natuurlijk schieten je hormonen soms alle kanten op, maar niet meer dan op een gewone camping. Ik denk dat het juist voor jonge meiden die zoveel onrealistische lichamen zien in de media goed is om ‘normale’ lichamen te zien. Het leert je relativeren wanneer je ziet dat niemand perfect is. De een heeft ongelijke borsten, de ander putjes in haar billen, en dat is allemaal oke.

 Het was trouwens geen extreem bewuste keuze om in een huis met naturisten te gaan wonen. Ik ging in Utrecht studeren en had geen zin om elke dag heen en weer te reizen met de trein vanuit Leiden. Ik kende de mensen met wie ik nu samenwoon toevallig en er was een kamer vrij in het huis, maar meer dan dat was het eigenlijk niet. Natuurlijk is het wel fijn dat ik nu samenwoon met andere mensen die geen moeite hebben met bloot, maar het is niet zo dat we voortdurend naakt rondlopen en bij de voordeur onze kleding tegelijk met onze schoenen uittrekken. Dat zou behoorlijk lastig zijn als er onverwacht bezoek komt, en verder is het klimaat in Nederland er ook niet echt naar.

Ik snap natuurlijk best dat het tot de verbeelding van mensen spreekt als ze horen dat ik in een naturistisch studentenhuis woon, maar het is niet meer dan dat wij naakt zijn op momenten dat anderen een bikini dragen of een handdoek om zich heen slaan. En nee, het is ook niet zo dat iemand die komt hospiteren zich eerst moet uitkleden, haha!

In andere huizen wordt biologisch gegeten of ze delen een ander gemeenschappelijk iets, bij ons is dat naturisme. Voor mij alleen maar handig, want ik vergat toch altijd al mijn handdoek als ik ging douchen.

 Als ik er met mensen over praat zijn ze natuurlijk nieuwsgierig. Dat snap ik best. Ik doe er ook niet al te spannend over. De meeste mensen reageren gelukkig leuk en begrijpen het wel. Ik leg het altijd zo uit: iedereen vindt skinny-dippen leuk en lekker, al is het in een dronken bui. En we gaan ook allemaal naar de sauna. Soms vragen mensen wel eens of ik huisgenoten of mensen op de camping sex ziet hebben. Ik snap de fantasie, maar het is echt geen Sodom en Gomorra bij ons thuis. Dat het aantal mensen die lekker in hun blootje genieten van vakanties valt volgens mij ook heel erg mee.

Nog steeds recreëert een op de acht mensen naakt, dat zijn twee miljoen mensen in Nederland! En dat is ook wat ik merk: ik deed een keer een werkstuk over naturisme op school en kreeg toen veel reacties van mensen die het ook wel eens wilden meemaken. Ik denk eerder dat naturisme een andere vorm krijgt: mensen gaan minder vaak naar verenigingen waar ze bijvoorbeeld ook sanitair diensten moeten draaien, maar sauna’s en naaktstranden zijn nog nooit zo populair geweest als nu. En jongeren zoeken nu op een meer individuele manier contact met gelijkgestemden, bijvoorbeeld via Facebookgroepen.

 

De angst van mensen om op social media te belanden speelt denk ik wel een rol. Voorheen waren er analoge camera’s, dan klikte iemand af en had je een printje, tegenwoordig gaat zo’n plaatje als je pech hebt viral op internet. Dat doet wel wat met je gevoel voor veiligheid. Daarom is het zo belangrijk dat er organisaties zoals het NFN zijn die in gesprek blijven met gemeentes en die zorgen voor duidelijke regels op locaties voor naaktrecreatie. Er is trouwens ook veel sociale controle omdat we het allemaal belangrijk vinden dat wij en kleine kinderen er veilig rond kunnen lopen.  Natuurlijk kunnen er overal nare dingen gebeuren, helaas kun je niet alles voor zijn. Maar ik denk dat in een doorsnee speeltuin mensen minder alert zijn op viezerikken dan op een naturistencamping. 

 Voor mij is naakt zijn de manier waarop ik me het meest relaxed voel, zeker op vakantie. Sommige vrouwen vinden het heerlijk om zes verschillende bikini’s mee te nemen op vakantie, maar ik vind het juist een verademing om me niet druk te maken over wat ik aandoe. Ik heb geen last van plakkende badkleding, een bikinibroekje dat in een toilet in een plas valt of klamme, vochtige kleedhokjes. Ik vergelijk het altijd met op je blote voeten door het gras lopen, dat voelt toch ook super fijn!

 Mijn vriend heb ik zelfs leren kennen bij een jongerengroep die graag naakt recreëert  Ik zou wel een relatie kunnen hebben met iemand die deze manier van leven niets vindt, maar het is wel erg jammer als je zo’n groot gedeelte van je leven niet met elkaar kunt delen. En ja, ook als ik kinderen krijg neem ik ze mee naar een naaktstrand. Het lijkt het me juist fijn dat je dan niet zoveel hoeft mee te slepen.’

*Dit artikel verscheen in 2017 in Grazia