Imane (21) : 'Ik ben 21 en lesbisch. ‘Nou en? zou je zeggen. Maar voor mij ligt dat anders. Mijn familie zal mij nooit accepteren; ik moet kiezen tussen hun geluk en dat van mijzelf. Ondanks dat ik redelijk modern ben opgevoed, zijn mijn ouders in hun hart nog zeer conservatief. Ik weet precies wat ze zullen zeggen: dat ik me meer in de Islam moet verdiepen en dat Allah me zal helpen om van mijn gevoelens voor vrouwen af
Lees verder
‘Er is niet een bepaald moment geweest waarvan ik kan zeggen: ‘Daar ging het mis. Op die ene dag, toen ik die blauwe sjaal om had, of toen dit of dat gebeurde.’ Ik weet alleen dat ik best gelukkig was totdat mijn oudste werd geboren. En toen ineens niet meer. Je leest vaak dat depressieve mensen een moeilijke jeugd hebben gehad, maar bij mij was dat niet zo. Ik had een normale jeugd en pubertijd. Mijn moeder was misschien niet
Lees verder
Simone (25): ‘Tegen mijn collega’s zei ik dat ik ‘stinkende zin‘ had in het jaarlijkse tripje met mijn familie. Dat had ik waarschijnlijk beter iets anders kunnen formuleren. Ze gniffelen er tot op de dag van vandaag nog steeds om.’ ‘We waren in Egypte met mijn hele familie. Het was mijn eerste all inclusive vakantie, en ik was in eerste instantie nog een beetje bang dat we veroordeeld zouden zijn tot op de massa’s Duitse toeristen afgestemde gerechten zoals Schnitzels
Lees verder
Caroline (48): ‘Mensen hebben een fundamentele behoefte om te geloven dat vreselijke dingen niet willekeurig gebeuren. Dat elke ramp voorkomen kan worden, als je maar waakzaam en verantwoordelijk genoeg bent. Maar we zijn zo kwetsbaar, al willen we daar niet aan worden herinnerd. We willen niets liever dan blijven geloven dat de wereld begrijpelijk, beheersbaar is. Dat, als we de ‘regels’ maar volgen, alles uiteindelijk goed komt. Als jonge vrouw, wanneer ik iets hoorde of las over een verkrachting, probeerde
Lees verder
Jennifer (30): ‘Ik nam een slok van van mijn gloeiendhete espresso en scande tegelijkertijd de rij nieuwe mailtjes in mijn inbox. Een hoop spam, iets van een vriendin over een eetafspraak en twee mailtjes van mijn zus over een vrijgezellenfeest waarvan het programma voortdurend veranderde. Ik klikte op het derde envelopje in de rij; een mailtje van mijn meest recente opdrachtgever. Mijn ogen vlogen over de regels. ‘Bedankt voor het verleiden van mijn man’ stond er in kapitale letters. ‘Zonder
Lees verder
‘Het was iets dat in mijn ergste nachtmerrie nog niet in me op zou komen: Dat ik ooit de begrafenis voor mijn driejarige zoon zou moeten plannen. En toch overkwam het me. Binnen het tijdsbestek van een week waren niet alleen vol enthousiasme naar ons vakantieadres in Spanje gereden, maar hadden we ook Elias’ uitvaart geregeld. Er zijn nog zoveel nachten dat ik badend in het zweet wakker wordt, omdat ik droom over het moment dat mijn leven voor altijd
Lees verder
"Al ruim drie jaar lang leef ik in de schaduw. Een enorme, zwarte schaduw die alles wat ik doe beïnvloedt. De schaduw heet ‘depressie’. Niet die van mij, maar van mijn man. Soms voel ik me bekocht. Toen ik Twan ontmoette had ik geen enkel vermoeden van zijn aanleg voor depressies. Hij vertelde me wel dat hij als kind depressieve episodes had meegemaakt, maar hij weet dat aan zijn jeugd. Toen ik hem tegenkwam zat hij in een van de
Lees verder
Aanleiding voor de verhalen van de turnsters, die allen tot de Nederlandse top behoorden, is een groot onderzoek van het Noordhollands Dagblad over de turncultuur in Nederland. Turncoach Gerrit Beltman gaf zaterdag tegen die krant toe dat hij jonge turnsters fysiek en mentaal heeft mishandeld en vernederd. “Ik sloeg daarin door, dacht dat het de enige manier was om een topsportmentaliteit te kweken”, zei Beltman, die al bijna tien jaar geen coach meer is in Nederland. Eerder al, in 2017,
Lees verder
Karlijn (29): ‘Toen ik klein was, was mijn broer mijn beste vriend. Als hij lachte, kon je niet anders dan met hem mee lachen. Hij was een zonnetje. Het stralende middelpunt van ons gezin. En nog steeds, als ik met onbekenden over hem praat kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om iets anders te zeggen dan: ‘Mijn broer heeft Downsyndroom, maar hij heeft de mooiste lach ter wereld.’ ‘Wat mensen nog steeds niet lijken te willen zien of
Lees verder
‘Elise’ (23): ‘Als ik mezelf soms zo zie zitten, gebogen over mijn Spaanse studieboeken in dit benauwende hokje, en vooral wanneer ik eraan denk dat ik nog niet weet hoe lang dit gaat duren, is het zo onwerkelijk te bedenken dat ik nog maar kort geleden het leven had waar zoveel meiden van mijn leeftijd van droomden. Ik vraag me af hoeveel van hen er nu nog jaloers op me zouden zijn. Of eigenlijk weet ik het antwoord daarop wel.
Lees verder