Gabrielle en Julius zijn niet getrouwd en ook geen geregistreerde partners. Ze leven echter wel volgens een contract. Of, zoals zij het noemen, ‘servicevoorwaarden.’ Want Julius is een slaaf.
Het is niet zo dat ik nooit zachtaardig en teder ben. Ik herinner Julius er alleen wel aan dat ik ervoor kies om genadig te zijn.
Gabrielle* (34) Als je ons had zien zitten, gisteren in dat nieuwe hippe restaurant, dan zou je waarschijnlijk een doodnormaal stel hebben gezien. Een stel dat, net zoals alle anderen daar, een gesprek voerde over werk en de laatste roddels uit de kennissenkring, terwijl ze zaten te snoepen van hun dessert. Waarschijnlijk had je ons binnen twee seconden onbewust in het hokje ‘doorsnee koppel, aan hun kleding te zien met een goed inkomen’ gestopt. Maar wat zou je gedacht hebben wanneer je had geweten waar we het echt over hadden? Dat ik het op dat moment niet over de saaie vergadering van die middag had, maar over iets heel anders. Namelijk dat ik van Julius verwachtte dat hij op zijn blote knieën door een pad van punaises naar de slaapkamer zou kruipen als we thuis zouden komen? Had je ons dan nog steeds zo doodnormaal gevonden? Ik denk van niet.
Wij hadden jou waarschijnlijk helemaal niet opgemerkt. Julius* luisterde aandachtig terwijl ik het scenario van die avond voor hem uiteenzette. Van de speciale bondage die ik in gedachten had, tot de dingen die ik daarna met hem zou doen. Soms stemde hij in, maar van tijd tot tijd zag ik hem slikken. Alsof hij iets wilde zeggen, maar had besloten dat toch maar niet te doen. Goed zo. Hij wist wat er zou gebeuren als hij me tegen sprak. Ik zat niet te wachten op zijn goedkeuring of instemming, of zelfs maar zijn inbreng in wat ik voor hem had bedacht.
Julius en ik, wij hebben een bijzondere relatie. We zijn niet getrouwd en ook geen geregistreerde partners, maar onze relatie is wel vastgelegd in een contract dat we zelf hebben opgesteld. Je zou het onze ‘servicevoorwaarden’ kunnen noemen.
Onze relatie is gebaseerd op een diepe, emotionele band waarbij we proberen elkaars emotionele en seksuele behoeften te bevredigen. We begrijpen en houden van elkaar, en daarom doet Julius soms dingen die misschien niet altijd prettig lijken voor hem op het moment zelf. Toch doet hij die dingen graag. Voor mij. Omdat we allebei weten dat het die juist die dingen zijn die onze relatie op de langere duur goed zal houden.
Het zit namelijk zo: Julius is niet alleen mijn geliefde en levenspartner. Hij is mijn slaaf. Anders dan de associatie die dat woord meestal oproept, is slavernij voor ons een intens romantisch concept in ons leven. Zeg nou zelf: is er groter cadeau dan dat je je geliefde kunt geven dan je totale ‘zijn’? En is er een groter bewijs van mijn liefde voor hem, dan dat ik die totale controle over zijn leven aanvaard? Wanneer ik Julius vertel hoe hij zich moet kleden, praten of zich moet gedragen, schenk ik hem mijn volledige aandacht. Het gevoel dat hij mijn eigendom is, is voor hem de ultieme bevestiging van hoe graag ik hem in mijn leven wil.
Mocht je het je afvragen, dan is het antwoord ‘ja’: wij doen aan SM. Zíjn SM. Maar het is voor ons geen ding dat we bewaren voor de slaapkamer. Er zijn mensen in de scène die zichzelf lifestylers noemen. Dat houdt overigens ook in dat we elkaars fysieke en geestelijke behoeften voortdurend in het oog houden en koesteren.
Wij verschillen van de ‘doorsnee’ SM’er omdat het voor ons een manier van leven is in plaats van een rollenspel dat zich beperkt tot in de slaapkamer. Het is niet alleen een seksuele geaardheid. Dominantie en onderwerping is voor Julius en mij volledig geïntegreerd in ons dagelijks bestaan. Natuurlijk zijn we niet volledig los van de dagelijkse realiteit, daarom passen we ons aan op de manier die nodig is om goed te kunnen functioneren binnen de reguliere samenleving.
Buitenshuis zal niemand wat vermoeden, behalve misschien mensen die zelf ervaring hebben in de SM scene en een oog hebben ontwikkeld voor de kleine gebaren van onderdanigheid of dominantie die ieder ander zullen ontgaan. Ook onze vrienden zijn niet op de hoogte, we zitten niet te wachten op een stempel. Mensen kijken er toch altijd nog tegenaan alsof je raar bent. We hebben enkele vrienden uit de SM scene die er wel van weten, maar we houden die twee werelden strikt gescheiden.
Bij ons thuis ben ik de baas. Ik bepaal wat er uiteindelijk gebeurt. Dat wil niet zeggen dat de mening van Julius er niet toe doet, maar hij blijft mijn slaaf. Dat betekent dat hij de controle over elk aspect van zijn leven aan mij heeft overgeleverd. Van hoe hij zijn haar knipt, tot wanneer hij mag gaan sporten, zitten, drinken of klaarkomen.
Als ik wil dat hij een half uur als een balletje opgerold naakt in een hoekje zit, doet hij het. Dat noemen we psychische bondage. Iets waar we beiden veel plezier van beleven. Als Julius opstandig is geweest, laat ik hem een ijsblokje in zijn anus stoppen en verbied ik hem te bewegen totdat het helemaal gesmolten is. Onze relatie is een heerlijke uitlaatklep voor mijn creativiteit.
Het is natuurlijk niet zo dat ik thuis de hele dag van top tot teen in latex gehuld met een strakke paardenstaart en een zweep in mijn handen rondloop. Ik zie er net zo uit als veel van mijn leeftijdsgenoten met een goede baan: overdag keurig in een colbertje en een rokje of pantalon, thuis in een shirtje, met een yogabroek of jeans. Het gaat om wat ik uitstraal, en dat is dat ik de baas ben. Altijd.
Vroeger speelde ik al de baas over mijn broertje en mijn klasgenootjes, dus het zat er jong bij me in. In een boek las ik een keer een zin waar ik heel erg om moest lachen. Het ging over een SM meesteres die zei: bij de geboorte worden babietjes in een roze of blauw dekentje gewikkeld, maar ik ben gewikkeld in zwart leer. Daar herkende ik me wel in, haha!
Opvallend genoeg pikten de meesten van mijn vriendjes en vriendinnetjes mijn dominante gedrag. Op de een of andere manier lijkt het wel of mensen het fijn vinden om me te gehoorzamen. Alsof ze geloven dat ik weet wat goed voor ze is. Ik ben een natuurlijke leider. De enkeling die wel in opstand kwam, liet ik gewoon met rust. Het kan niet met iedereen klikken. Daarbij: ik ben niet een of andere fascistische tiran, maar een liefdevolle meesteres.
Ik heb Julius ontmoet tijdens een workshop op ons vakgebied. We bleken veel gemeen te hebben, maar dat we zo goed bij elkaar aansloten merkten we pas totdat we aan het daten waren. Nu is het ook wel zo dat ik vaak mannen aantrek die op de een of andere manier schijnen te ruiken dat ik dominant ben, en vice versa. Ik denk dat het een soort ‘SM voelsprieten’ zijn, waardoor je een bepaalde vibe van iemand aanvoelt.
Ik heb ook wel vriendjes gehad die niets van deze lifestyle moesten hebben, of die de grens trokken bij een paar klapjes op de billen. Ik heb zelfs een korte relatie gehad met een man die net zo dominant was als ik. Dat werkte totaal niet. Ik word gewoon niet opgewonden van vanilleseks, of van seks waarbij de man mij probeert te domineren. Het is net als dat ik niet linkshandig kan zijn, al zou ik het willen. Het zit gewoon niet in mijn natuur. Ik kan pas echt van seks genieten als ik voel dat ik alle touwtjes in handen heb. Ze zeggen wel eens dat macht erotiseert, en dat vrouwen daarom vallen op machtige mannen, maar voor mij erotiseert alleen mijn eigen macht.
Het is overigens niet zo dat Julius in het dagelijks leven een doetje is. Integendeel: hij heeft een verantwoordelijke functie met een stuk of tien mensen die onder hem werken. Voor hem is het de ultieme ontspanning dat hij thuis geen enkele beslissing meer hoeft te nemen. Het maakt hem in mijn ogen niet minder mannelijk. Juist niet, ik vind het van een enorme geestelijke kracht en stabiliteit getuigen dat hij zichzelf zonder enig voorbehoud aan me overlevert.
In bed ben ik ook heel dominant. Toen Julius elkaar net kenden probeer je eens wat uit, en als daar goed op gereageerd wordt ga je een stapje verder. Ik merkte al snel dat hij super opgewonden werd als ik hem bevelen gaf, of hem verbood me aan te raken. Niet veel later vertelde hij me dat zijn eerste erotische herinnering was dat hij doktertje speelde met zijn nichtje en zij hem op zijn billen sloeg. Hij fantaseerde daar als puber nog over, zei hij. En later op school maakte hij expres fouten, zodat hij van zijn juf op zijn kop kreeg. Zo is het eigenlijk heel organisch gegroeid tussen ons. Al hebben we toen we gingen samenwonen wel echte regels opgesteld, zoals ik al aangaf, in ons eigen contract.
Vanaf het moment dat Julius had toegestemd met zijn ‘slavenopleiding’ zorgde ik ervoor dat hij elke seconde voelde dat hij mijn bezit is. Zijn leven wordt gedomineerd en gecontroleerd door mij, zelfs als hij doorgaat met zijn eigen dagelijkse routine. In de praktijk houd dat in dat ik hem een aantal keren per dag, wanneer we niet samen zijn, opdrachten via de app stuur. Dat doe ik om hem alert en op zijn tenen te houden. De opdrachten variëren. Soms is het iets simpels, zoals dat hij de afwas moet doen of het toilet moet poetsen. En soms moet hij zijn penis afbinden met een elastiekje en mij er foto’s van sturen. Het ligt maar net aan mijn stemming. In ons contract – dat hij overigens geheel uit vrije wil heeft ondertekend – stond ook dat hij soms opgesloten moet worden of een kuisheidsgordel moet dragen, en dat hij mij en zichzelf slechts op de erogene zones mag aanraken als ik daar uitdrukkelijk toestemming voor geef. Soms houdt dat in dat hij geen orgasme mag krijgen tijdens de seks, ook niet achteraf, door zichzelf te bevredigen.
Wat heel belangrijk is, is dat je als dominante partij nooit je macht mag misbruiken. Wanneer we ruzie hebben of ik op wat voor manier dan ook zo emotioneel ben dat ik mezelf niet voor de volle honderd procent onder controle heb, zal ik Julius nooit bevelen geven of slaan. Het idee is dat die dingen alleen gebeuren als we er beiden plezier uithalen en er honderd procent vertrouwen is.
Uiteraard hebben we een woord afgesproken dat Julius zegt als hij wil dat het stopt. Ik kan nog wel eens helemaal opgaan in een sessie, en dan is het belangrijk dat ik weet wanneer ik echt moet stoppen. ‘Stop’ of ‘Au’ is dan ook geen goed codewoord, want dat roept hij voortdurend. In plaats daarvan hebben we afgesproken dat hij mijn volledige naam noemt. Dan weet ik dat het menens is.
Toch is onze verhouding vaak ook een stuk subtieler. Als je aan me vraagt hoe je iemand kunt domineren, dan hangt het er volledig vanaf wat een onderdanige nou precies onderdanig maakt. Is dat wanneer ik hem lang en indringend aankijk? Of als ik hem aan het bed vastketen en hem uitkleed? Misschien heeft hij iets meer aandrang nodig om zijn weerstand te laten vallen, zoals een blinddoek en het geluid van een zweep die door de lucht fluit. Het gaat er allemaal om dat je een balans vindt. te weten wat iemand naar de rand duwt, zonder erover heen te gaan. Het is een mix van angst, verwachting, mysterie en dreiging, zonder iemand in paniek te laten raken.
Natuurlijk zijn we niet de hele dag in onze rol. Dat zou niet vol te houden zijn.
Uiteindelijk doe je concessies en zit je ook wel eens gewoon tegen elkaar aan op de bank Netflix te kijken. Al heb ik toch liever dat Julius aan mijn voeten zit. Maar zonder gekheid: de rollen die wij hebben in onze relatie hebben zich eigenlijk op een heel natuurlijke manier ontwikkelt. Het is trouwens niet zo dat ik nooit zachtaardig en teder ben. Ik herinner Julius er alleen af en toe wel aan dat ik ervoor kies om genadig te zijn. Julius zegt altijd dat ik een beest in bed ben, maar ik ben geen wild dier. Ik denk dat het er uiteindelijk op neer komt dat Julius niet op zoek was naar iemand die zijn leven over wilde nemen, maar die het zou verbeteren. En ik weet precies wat goed voor hem is. En toevallig is dat ook heel goed voor mij. Zo zijn we allebei tevreden.’
*Namen zijn op verzoek van de geïnterviewde gewijzigd.
Dit interview verscheen eerder in VIVA