Op 27 juli 2021 ging in de rechtbank Roermond de strafzaak tegen de zogenaamde ‘seksdeurwaarder’ van start. Hans K. (69), inmiddels ex-deurwaarder, liet vrouwen betaling van schulden doen in natura. Ook zette hij de vrouwen hierbij onder druk. Dat deed hij tussen 2001 en 2016. In totaal maakten 24 vrouwen melding van K., 11 van hen deden aangifte en in 8 gevallen leidde dat tot een tenlastelegging: 3 x verkrachting, 1 x aanranding, 4 x omkoping. de Officier van Justitie eist zes jaar gevangenisstraf tegen K.
’Bij het woord ‘sex-deurwaarder’ denk je eerder aan een pornofilm, met een soort Christian Grey in een Italiaans pak. Niet aan een dik grijs opaatje. ‘’
Op zondag 19 februari 2017 was in het programma ‘Undercover in Nederland’ te zien dat gerechtsdeurwaarder Hans K. een vrouw geld bood voor sex. Inmiddels verklaren meerdere vrouwen dat de deurwaarder uit was op betaling ‘in natura’. Volgens een van de slachtoffers heeft zij regelmatig seks gehad omdat ze bang was op straat te komen met de kinderen. K. dreigde ook vaak ‘met de politie en een slotenmaker langs te komen.’
‘Ilse’ : ‘Er ging een schokje door me heen toen ik onlangs de uitzending van ‘Undercover in Nederland’ zat te kijken. Die stem, dat zalvende toontje…alsof het allemaal maar heel normaal was. Alsof die man voorstelde om eens lekker rustig je hart uit te storten bij een kopje koffie, en dat het dan allemaal wel goed zou komen. Het klonk me allemaal maar al te bekend in de oren, al had ik het dan uit de tweede hand.
Het was stom toeval dat ik deze herinnering uit mijn verleden ineens voorbij zag komen op TV. Gek eigenlijk, want later hoorde ik van kennissen uit mijn geboortestad dat de plaatselijke krantjes al weken volstonden met een oproep aan slachtoffers om zich te melden. Zelfs mijn moeder was het volledig ontgaan, terwijl juist zij haar portie had meegekregen.
De laatste jaren dacht ik er niet zo vaak meer aan. Het is natuurlijk ook al bijna tien jaar geleden dat ik zelf oog in oog stond met de ‘sex’ deurwaarder, zoals hij inmiddels bekend staat.
Ik moest er zelfs een beetje om lachen toen ik dat hoorde.
Alleen al omdat het eerder een omschrijving is die je in een pornofilm zou verwachten. Iets waarbij je je misschien zelfs een soort Christian Grey bij voorstelt. Een lekker ding met een blokjesbuik die schuilgaat onder een strak gesneden Italiaans pak. Maar ik kan me geen enkele fantasie voorstellen waarbij een onopvallend muizig mannetje met een buik misbruik maakt van zijn machtsverhouding, en de kwetsbare situaties waarin je soms in je leven terecht kunt komen.
Ik woonde destijds nog bij mijn moeder thuis. Door omstandigheden waaronder de scheiding van mijn ouders hadden we het in die periode financieel even niet breed. Het kwam erop neer dat mijn moeder steeds vaker het ene gat met het andere begon te dichten. Nu is dat iets wat je misschien een tijdje volhoudt, maar uiteindelijk gaat dat natuurlijk altijd fout. In dit geval zo fout dat er steeds meer dreigende brieven op de deurmat vielen.
Op een gegeven moment kregen we al buikpijn als we de brievenbus hoorden klepperen. Mensen beseffen vaak niet hoezeer geldzorgen een stempel kunnen drukken op je leven. En als ze dat wel doen, heerst er over het algemeen een beetje de algemene indruk dat die zorgen je eigen schuld zijn. Ze zeggen nog steeds geen ‘net goed’, maar het scheelt niet veel. Het stomme is: je gaat erin mee door zelf geheimzinnig te blijven doen. Je schaamt je dood, en ik kan het weten. Ook al konden wij er echt niets aan doen. Ik zal daarom ook nooit meer zo snel over een ander oordelen: ik weet nu wel dat in ieder leven een situatie kan ontstaan waarin je je lasten niet meer kan ophoesten, ook al doe je daar je stinkende best voor.
De ene na de andere aanmaning bleef binnenkomen. Meestal was er dan wel iets te regelen als je tenminste netjes met zo’n kantoor belde. Een afbetalingsregeling bijvoorbeeld. Maar toch gebeurde het op een dag de bel ging, op een moment dat we niemand verwachtten. Toen ik door het raam keek zag ik een vreemde man aan de deur staan. In zijn hand hield hij een map met paperassen.
Een beetje argwanend deed ik de deur open, de man vroeg of ik mevrouw Bakker* was. Ik zei dat dat mijn moeder was. Die kwam op dat moment naar beneden. Ik had met een vriendin afgesproken, maar eigenlijk wilde ik mijn moeder niet alleen laten. Toch ging ik. Ik merkte dat ze dit liever alleen wilde afhandelen. Ze werkte me bijna de deur uit terwijl ze de man vroeg om binnen te komen. Achteraf besef ik me pas dat ze zich schaamde dat ze het zover had laten komen. Zelfs voor mij, haar dochter die elke dag zag hoe hard ze werkte om alle eindjes aan elkaar te knopen.
Ik kon er toen niet mijn vinger opleggen, maar ik zat niet lekker die middag toen ik bij mijn vriendin was. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk weer naar huis om te kijken hoe het was afgelopen, en of mijn moeder oké was. Toen ik thuiskwam was ze aan het koken, maar ze was anders dan anders. Ze deed ontzettend haar best om normaal en luchtig te doen, maar ik kon merken dat ze van slag was. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw. Ze had de man gevraagd of het mogelijk was om een regeling te treffen. Aanvankelijk had hij zich nogal streng opgesteld, dus ze had al behoorlijk de zenuwen gekregen bij de gedachte aan het grote bedrag, waarvan ze geen idee had hoe ze het in een keer op moest hoesten.
Maar plotseling was hij omgedraaid als een blad aan een boom. Misschien wist hij toch wel een manier om iets te regelen. ‘Ik voelde me al opgelucht, en ik wilde zelfs al een voorstel doen voor een maandelijks bedrag, maar hij was me voor. Met een heel ander soort voorstel’ vertelde ze met grote ogen. Het bleef heel even stil, toen viel het kwartje pas bij me. ‘Dat meen je niet?’ zei ik. Nu ze was begonnen kwam het hele verhaal er uit. Deze man had mijn moeder aangeboden om met hem of zijn vrienden naar bed te gaan, voor zo’n honderd euro per keer.
‘Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik kon mijn oren niet geloven en ik was doodsbang!’ voegde ze eraan toe. Uiteindelijk had ze hem de deur uit weten te werken met de afspraak dat ze er even over na zou denken. Ik was woest. ‘Ik ga nu zijn kantoor bellen!’ zei ik. Ik had heel sterk het gevoel dat ik mijn moeder moest beschermen. Ze is lief, maar veel te zacht en ik had vaker meegemaakt dat mensen daar misbruik van maakten. Dat zou ik in dit geval dus zeker niet laten gebeuren.
Ik belde direct het kantoor waar Hans K. destijds nog werkzaam was, in de verwachting dat ze ontzettend zouden schrikken van mijn verhaal, maar dat viel vies tegen. Sterker nog: ze geloofden me niet en beschuldigden me er nog net niet van dat ik op deze manier onder de schuld probeerde uit te komen. Ik stond echt perplex, want voor ik het wist hadden ze me afgewimpeld en opgehangen.
Het klinkt misschien stom, maar hoewel ik woest was, kwam het niet bij me op de politie in te schakelen. Ik had eerlijk gezegd geen idee dat wat deze man had voorgesteld strafbaar kon zijn.
In plaats daarvan haalde ik mijn spaarrekening leeg en bood mijn moeder aan het openstaande bedrag voor te schieten. Hoewel ze tegensputterde kon ik haar gelukkig overtuigen dat dit de beste oplossing was.
Ik zou die man aanvliegen als ik ‘m weer aan de deur zou zien staan. Uiteindelijk liep het voor ons dus met een sisser af, maar toen ik op TV zag dat er dus werkelijk vrouwen op die engerd in zijn gegaan kwam alles weer naar boven. Het had maar een haartje gescheeld of mijn moeder was een van zijn slachtoffers geworden. Ik weet zeker dat als ik er niet was geweest met mijn spaarcentjes, ze van wanhoop geen andere oplossing had gezien.
Het ergste vind ik wel dat er nu twijfels schijnen te zijn over zijn strafbaarheid, ondanks dat er zich volgens de laatste berichten inmiddels al dertien slachtoffers hebben gemeld. Zijn advocaat zegt zelfs dat niets erop wijst dat hij iemand gedwongen heeft, en dat er bovendien geen dreigementen zijn geuit. En dat is nu juist het smerige van het hele verhaal, deze man is gewoon een roofdier dat zijn klauwen zet in aangeschoten wild, anders kan ik het niet verwoorden. Daarnaast, het in natura laten betalen is in mijn optiek wel degelijk onder druk gedaan. Misschien niet onder directe bedreiging, maar financiële druk kan er zeker voor zorgen dat je je grenzen gaat overschrijden.
Het klinkt hard, maar toen ik op TV hoorde dat hij tegen Alberto zei dat hij de Maas in zou rijden, dacht ik ‘Mooi zo.’ Uiteindelijk heeft hij dat natuurlijk niet gedaan. Daar zal hij wel te laf voor zijn. Maar in ieder geval weet ie nu wel hoe het voelt, als je afhankelijk bent van iemand anders die je leven in de tang heeft.’
Dit artikel verscheen in 2017 in Grazia
De uitzending van Undercover in Nederland over Hans K. is seizoen 14 aflevering 2, te vinden op http://kijk.nl